Hoe Warre een superheld werd...
Warre is de jongste van ons gezin. Broer van Jente en Noah.
Spring in't veld, sportief, guitig, moedig en onvoorwaardelijk.
Eind januari 2019 (hij was toen vier jaar) kreeg hij de harde diagnose van botkanker. Na een intensieve behandeling van 14 zware chemobeurten (telkens ca. 3 weken lang) gedurende 42 weken tot midden december 2019 met tussendoor ook bijkomend 37 bestralingsdagen, zag het er op korte termijn redelijk goed uit. We hadden hoop want het leek dat de kanker onverwacht goed had gereageerd op de chemobeurten.
We zouden eindelijk kunnen beginnen bouwen aan een periode van genieten en inhalen en terug naar school (zonder chemo, zonder zware behandelingen en zonder voortdurend in en naar het ziekenhuis). We waren er samen allemaal zo aan toe en hij had het zo verdiend.
Begin januari 2020 kreeg hij plots hoofdpijn en bleek dat de kanker was uitgezaaid naar zijn hersenen. Op 10 januari was hij nog vol levenslust, vol hoop.. Hij was dan ook zo moedig en sterk.
Onverwacht snel is hij op 16 januari 2020 in zijn warme nest thuis overleden. We missen hem zo, hij maakte ons gezin compleet.
Samen in de zetel naast Warre, betekende altijd tientallen knuffels van onze lieve superheld. Hij kon je zo innemend en intens vastpakken. Die zalige pakkerds missen we super hard. Daarnaast was hij ook grote fan van pluchen knuffels: Mickey Mouse, Luigi, verschillende teddyberen, ... zijn bed lag altijd vol knuffels en hij speelde samen met Jente en Noah verschillende toneeltjes met de knuffels. Ook gaven ze iedere knuffel een verjaardagsdatum en vierden ze die samen...
Uren en uren hebben we spelletjes gespeeld met Warre, hij was zo pienter, en wist ons heel vaak te verslaan met Memoryspelletjes, Ganzenbord, kwartetten, en speelde zelfs met vlot gemak het spel "Dixit" mee. Hij vond het zo leuk om met heel het gezin rond tafel een spel te spelen. Sinterklaas bracht en brengt elk jaar ook verschillende spelletjes, en zo spelen we tijdens de vakanties of op doordeweekse avonden nog vele gezelschapspelletjes (ter ere van Warre).
Al van toen Warre pas geboren was, was hij altijd zo blij om erbij te zijn. Als baby steeds gelukkig als broer en zus bij hem in de buurt speelden, als peuter en kleuter altijd vrolijk. Zelfs tijdens zijn ziekte "plukte hij steeds de dag". We hebben ongelooflijk veel ontzag voor hoe ons Warreke steeds moedig en goedgezind bleef, ondanks alle en vele moeilijke momenten.
Al van toen Warre net kon stappen, liep hij als hij kon met een bal aan zijn voeten. In de crèche spraken ouders ons al aan over hoe goed Warre de bal onder controle had. Toen hij in de eerste kleuterklas mee met Noah naar een proeftraining ging, en ook wat mee speelde, zei de trainer direct dat ook Warre, ook al was hij nog maar 4, mocht beginnen mee voetballen. Voetballen in de tuin, op een sportkampje, ... hij deed niet liever, en als het aan hem lag, liep hij heel de zomer rond in zijn voetbaloutfit.
Voetbal sprong er echt uit, maar eigenlijk was Warre in het algemeen heel sportief. Op zijn derde al mee met zus en broer naar de zwemles, waar hij na de eerste les meteen van groepje 1 naar groepje 3 mocht, springen en lopen in de bewegingsschool, mee op de trampoline met Jente en Noah, steppen in het skatepark met zijn nieuwe step. Hij deed het allemaal, en het ging hem zo goed af. Ook in het ziekenhuis tijdens zijn behandeling, werd hij uitgeroepen tot beste kikfitter (sportles voor de zieke kinderen in het ziekenhuis).
Warre was al van kleins af geïnteresseerd in computerspelletjes en games. Hij speelde soms al op de oude nintendo van papa of op de wii samen met broer en zus. Toen hij ziek werd, kreeg hij een tablet en mocht hij dan ook veel meer gamen dan voorheen. Zo werd hij specialist in racen met MarioKart, en lanceerde hier thuis het spelletje Brawl Stars en nam zo vlot de leiding voor papa en Noah. Ook speelde hij als eerste het spelletje Mario Oddyssey op de Switch uit. Het was ongelooflijk hoe snel hij was in de techniek en hoe spitsvondig hij alles oploste. Nu nog is er een club in Brawl Stars, de Tambujetters, waar verschillende vriendjes en familie van Warre en Noah, samen Brawls Stars spelen om Warre te eren.
Warre had een heel uitgesproken lievelingskleur en dat was groen. Dat kwam ook terug in veel van zijn favoriete personages zoals Luigi van Mario, Buzz Lightyear van toy story en Rocky van Paw Patrol, allemaal de groenen.
Warre hield van beren, als knuffels, maar ook de echte in de dierentuin,... dat waren zijn lievelingsdieren. Hij was dan zelf ook beresterk en knuffelzacht.
Net als bij het gamen, was Warre ook steeds geïnteresseerd in techniek en technologie. Warre wilde weten hoe dingen werken. Hij wist als eerste hoe hij de computer moest opzetten of hoe hij kon spelen met de geluidsinstallatie, ... maar ook het opzetten van een reuze-knikkerbaan,... . Ook kluste hij graag mee met papa in de tuin of bij het ophangen van nieuwe kaders of kapstokjes. Telkens ging hij mee aan de slag en hielp hij bij kleine karweitjes, met volle toewijding...
Zowel thuis als in de auto werd er veel muziek geluisterd, met ieder zijn eigen Spotify-lijst. De Warre-lijst kan je ook terugvinden op spotify (aangevuld met de liedjes uit de afscheidsviering). Het liedje Dance Monkey was in Warres laatste maanden het liedje waar hij het meest vrolijk van werd, voor ons was dat het liedje van de hoop.... Warre hield vooral van zeer dansbare muziek, zoals blahblah, gangnam style en gummy bear... Dikwijls zetten we thuis de luidsprekers keihard en gingen we samen al dansend uit de bol; bvb voor het slapen gaan... Dat was een traditie. Vandaar dat we zijn lijst ook hebben afgespeeld in zijn afscheidsviering.
Het laatste jaar veranderde Warre zijn smaak heel vaak door de chemo, wat het voor hem heel moeilijk maakte om van eten te genieten, maar er was 1 ding waar hij altijd van bleef smullen: curryworst met frietjes (liefst van de Ferro). En Berenkoekjes vielen ook bijna altijd in de smaak....Ook was hij van fan de kleine aardbei fruitella snoepjes en echte aardbeien waren zijn lievelingsfruit. En als hij een ijsje kreeg, nam hij altijd dezelfde smaak van bol: chocolade.
Warre keek graag naar Paw Patrol, Go Jetters, Masha en de Beer,...Hij keek ook graag naar animatiefilms waarmee hij zich samen met Noah en Jente kon vereenzelvigen. Voorbeelden hiervan zijn Peter Pan en The Incredibles (telkens een grote zus met 2 jongere broers). Hij was ook fan van Buzz Light Year uit Toy Story (Noah was dan Woody en Jente, Jessie). Samen hebben we nog Toy Story 4 in de cinema gezien.
Warre vond het altijd super spannend om met ons op vakantie te trekken, ver of dichtbij. In de zomer van 2018 trokken we naar Zuid-Italië voor bergen, zee, en leuke stadjes. Elke dag zwemmen, pizza en een ijsje, hij is er altijd met veel enthousiasme over blijven vertellen. De reis naar Italië blijft voor ons een koestermoment naar onze gelukkigste tijd met Warre. Ook toen hij ziek was probeerden we, als het kon, er op uit te trekken voor weekendjes kortbij in een rustig Nederlands vakantiepark of Villa Rozenrood aan Zee. Iedere keer kregen we van een enthousiaste Warre te horen: "Joepie, we gaan naar een vakantiehuisje." Hij was altijd de enthousiastste en goedgezind om samen op pad te gaan.
Net voor Warres ziekte werd vastgesteld, waren we in Disneyland Parijs en bezochten we ook Parijs (de Eiffeltoren, ...). Dat was onze laatste 'zorgeloze' uitstap. Daarom zal dat voor ons altijd wel een speciale betekenis hebben, ook voor Warre was dat zo. Een van de laatste dingen die hij ons nog zei, was dat hij graag nog eens naar Disneyland Parijs wilde...
Ons gezin was zo belangrijk voor Warre, dat merkte we aan alles: hoewel hij de jongste was, was het vaak hij die broer en zus troostte bij verdriet, bedacht wat er ging gespeeld worden,... Hij had goede ideeën, maar drong ze niet op aan anderen en ging makkelijk mee in anderen hun verhaal. Op woensdagnamiddag helpen met opa in de tuin en genieten van oma's kookkunsten, hij deed niet liever. Ook op grotere familiebijeenkomsten genoot Warre van spelen met de neefjes en nichtje, meter en peter. Hij stal het hart van iedereen met zijn onvoorwaardelijkheid.
Ons Warreke wist altijd goed wat hij wou en deed daar ook niet moeilijk over. Als hij iets moest kiezen, wist hij meteen wat en had daar dan ook geen twijfel of spijt over. Zo mocht hij na wederom een zware periode in het ziekenhuis mee naar de speelgoedwinkel en alles kiezen wat hij wou. Hij koos voor een Luigi knuffel. We probeerden hem nog van gedacht te veranderen voor een supergrote legodoos of ..., maar zijn besluit stond al vast voor we de winkel binnenstapten.
Niet opgeven. Dat was ook zijn motto. Zowel tijdens spelletjes of de sport. Ook tijdens de oneindig vele prikken, vieze medicamentjes en pilletjes of kleine tussenkomsten van de dokters of verpleging in het ziekenhuis kon hij blijven volhouden om te weigeren. Je zou het ook "koppig" kunnen noemen. Dat maakte het dikwijls extra moeilijk maar wat had hij gelijk. Het was zijn enige verweer tegen die verschrikkelijke momenten.
Warre had van kleinsaf ontzettend lange en prachtige wimpers. Het stond hem zo goed. Tijdens zijn zware chemo, verloor hij na zijn haren ook zijn wimpers. Tegen het einde begonnen zijn wimpers terug te verschijnen. Wat hadden we hem graag terug met een haardos en wimpers gezien. Het heeft niet mogen zijn.